Page 115 - Büyük İslam Akaidi
P. 115

BÜYÜK İSLAM AKAİDİ









                                                                                   107
                  A- ASLÎ DELİLLER
                  I- KİTAP: Kur’an-ı Kerim’dir. Yüce dinimizin de en sağlam birinci
            kaynağıdır.
                  Kur’an-ı Kerim “Allah Teâlâ tarafından Cebrail (a.s.)’ın aracılığı ile Arapça
            lafız ve mana olarak Hz. Muhammed (s.a.v.)’e indirilen, Mushaflarda yazılan, bize
            kadar tevâtür yolu ile büyük bir toplulukça ağızdan ağza nakledilen, okunması
            ile ibadet edilen, Fatiha Suresi ile başlayıp Nâs Suresi ile biten, başkalarının
            benzerini meydana getirmekten aciz kaldığı ilahi bir kelamdır. 1
                  Kur’an-ı Kerim, milâdi 610’da Hira mağarasında ibadet ve tefekkürde
            bulunmak için çıkan İslam Peygamberi Hz. Muhammed (s.a.v.)’e Ramazan ayının
            Kadir Gecesi’nde ilk defa inmeye başlamıştır. Cebrâil (a.s.) vasıtasıyla indirilen
            yüce kitabımız 22 yıl, 2 ay ve 22 günde tamamlanmıştır.
                  NOT: Kitaplara iman bahsinde bu konu uzunca anlatılacaktır.

                  II- SÜNNET: Hz. Muhammed (s.a.v)’in sözleri, işleri ve kabulleri/
            onaylarıdır. Kısacası sünnet; peygamber (s.a.v.)’in yaşam tarzıdır.
                  Sünnet üç kısımdır:
                  a) Kavli (sözlü) Sünnet: Peygamberimiz (s.a.v.)’in sözleridir. Misal; “Her
            (iyilik) doğru ve güzel iş sadakadır.” 2
                  b) Fiili Sünnet: Hz. Muhammed (s.a.v.)’in işleri ve davranışlarıdır. Misal;
            “Ben namazı nasıl kılıyorsam siz de öyle kılın”  hadis-i şerifinde olduğu gibi. 3
                  c) Takrir-i Sünnet: Peygamberimiz aleyhis-selam’ın bir Müslüman’ın
            yapmış olduğu iş veya söylemiş olduğu bir sözden haberdar olduğu halde buna
            karşı çıkmaması ve onu sükût buyurarak karşılamasıdır. Eğer onun gördüğü ve
            duyduğu dine aykırı olsaydı onu mutlaka düzeltirdi. Çünkü onun görevi İslam’ı
            öğretmek ve yanlışları düzeltmektir. Onun dine ait sözleri ve işleri hep ilâhi vahye
            dayanır. 4












            1-Şevkânî, İrşâdü’l Fuhûl (Nşr, Ebû Mus’ab M. Saîd el-Bedrî), Beyrut, 1412/1992, s. 62, DİA, C. 26/389.
            2-Buharî, Edep, 33, Müslim, Zekât, 53.
            3-Buharî, Ezan, 18, Edep, 27.
            4-Necm, 53/3-4.
   110   111   112   113   114   115   116   117   118   119   120