Page 232 - Büyük İslam Akaidi
P. 232

BÜYÜK İSLAM AKAİDİ









         224
                     2- Küfür sözünü kullanan kişinin mükellef olması, sarhoşluk veya uyku
               halinde bulunmaması gerekir.
                     3- Küfür sözünü herhangi bir zorlama (tam ikrah-ı mülci)  veya (ölüm)
                                                                       144
               tehdidi altında olmadan isteyerek ve kasten söylemesi de şarttır.
                     4- Yine İslam âlimlerinin çoğunluğuna göre söylediği sözün küfre
               götürdüğünü bilmeyen veya küfür sözü hata sonucu söyleyen kimse kâfir olmaz. 145

                     KÜFÜR SÖZLERİN GENEL HÜKÜMLERİ
                     1- Bir kimse küfür olduğunu bildiği halde (kendi isteği ile) bile bile küfür
               kelimesini söylerse, bütün İslam âlimlerinin kararı ile kâfir olur. 146
                     2- Yine bir kimse, küfür kelimesini eğlence ve oyun (şaka) olarak söylerse,
               bütün İslam âlimlerince kâfir olur. Buraya her türlü küfür şaka ve eğlenceler ve
               gülüştürmeler dâhildir. 147
                     3- Bir kimse, küfür kelimesini hataen veya zorla söylerse bütün âlimlere
               göre kâfir olmaz.
                     4- Bir kimse, söylediği sözün küfür olduğunu bilmediği halde kendi isteği
               ile söylerse, işte burada kâfir olup-olmamasında ihtilâf (farklı görüşler) vardır.
                     Böyle olan meselelerde inceleyip karar verene yakışan imkân dâhilinde
               pek çok ihtimaller karşısında küfür yönü olmayan tarafa meyledip Müslüman’ın
               küfrüne fetva vermemek en güzel yoldur ve böyle yapmak gerekir. Bu hususta
               Fatih’in Şeyhulislam’ı Molla Hüsrev’in Düreri’nde ve Hadimî merhumun (Allah’ın
               rahmeti üzerlerine olsun) Berikâsı’nda açıklanan şu mesele çok mühimdir. 148



















               144-Tam ikrah-ı mülci; ölümcül dayak ve uzvu yok etmek gibi.
               145-İ. Serahsî, El-Mebsut, c. 24, s. 47-49; DİA, 11/26-27.
               146-İ. Mülteka el-Ebhur Terc., c. 2, s. 341/ C. Mustafa Uysal.
               147-İbn-i Âbidin, Reddü’l Muhtar Aleddürül Muhtar, c. 9, s. 7, İstanbul, 1983, Şâmil Yayın-ları.
               148-İ. Mülteka el-Ebhur Terc., c. 2, s. 341-342/a-b-d- maddeleri, Mustafa Uysal.
   227   228   229   230   231   232   233   234   235   236   237