Page 237 - Büyük İslam Akaidi
P. 237

BÜYÜK İSLAM AKAİDİ









                                                                                   229
                  VII- ÇEŞİTLİ KONULARA AİT KÜFÜR SÖZLER
                  1- Dinimizden olduğu kesinlikle bilinen inanç ve amelleri (işleri) inkâr
            edenlerin de, dinden çıkacakların da İslam âlimlerinin fikir birliği vardır. 171
                  2- (Küçük ya da büyük) Günah oluşu kesin delille sabit olan bir günahı
            helal saymak (günahı hafife almak) küfürdür. Günahı önemsememek ve şeriatle
            (yani Allah’ın kulları için koymuş olduğu dinî ve dünyevî hükümlerin toplamıyla)
            alay etmek küfürdür.
                  Allah Teâlâ’dan ümit kesilmesi, Allah Teâlâ’nın azabından emin ve
            korkusuz olunması, kâhinin (falcının) veya gaybdan haber verildiğini iddia
            eden birinin haberini (doğrulayıp) tasdik etmek küfürdür. Kur’an-ı Kerim veya
            mütevâtir hadis-i şeriflerde açık ve kesin olarak bildirilen dinî hükümleri (nasları)
            reddetmek, kabul etmemek küfürdür.  (Kendi isteği ile) Kâfir olmaya razı
                                              172
            olmak küfürdür. Ruhların tenâsühüne (ruhun bir bedenden diğerine geçmesine)
            inanmak küfürdür. 173

                  TEKFİR (KÂFİR HÜKMÜ VERMEK)
                  Küfür  kökünden  türeyen  tekfir, mü’min diye bilinen bir  kişi  için  kâfir
            hükmü vermek demektir. Aynı kökten gelen ikfar da aynı manada kullanılır. 174
                  Tekfir: Peygamberimiz aleyhis-selam’ın vahiyle Allah’tan alıp insanlara
            kesinlikle bildirdiği dinî bir emrin doğruluğunu (hür iradesiyle) inkâr eden
            kişinin kâfirliğine hükmektmek demektir. 175
                  İslam âlimleri, İslam’ın tek hak din olduğu davetine inanmayıp bâtıl
            inançlara tâbi olan insanları kâfir kabul etmişlerdir.  Yine İslam âlimleri, Hz.
                                                         176
            Muhammed aleyhis-selam’ın peygamberliğini inkâr edenlerin kâfir sayıldığını
            ve bu inkârcıları tekfir etmeyenlerin de kâfir kabul edilmesi gerektiğinde fikir
            birliğine varmışlardır. 177










            171-DİA. C. 40, s. 350.
            172-Ömer Nesefî Akâidi, s. 196, B. S. Bıyıkoğlu.
            173-Mehmet Bulut, a.g.e., s. 76.
            174-R. el-İsfehânî, el-Müfredât, “kfr” Md; L. Arap “kfr” Md.
            175-İ. Mâturîdî, te’vîlâtü’l-Kur’an, IX, s. 383-384.
            176-K. Abdu’l-Cebbâr, Şerhu’l-Usûli’l-Hamse, s. 624-625.
            177-İbn Hazm, el-Faşl (Umeyre), c. IV, s. 77; Kâdî İyâz, eş-Şifâ, c. 2, s. 1065.
   232   233   234   235   236   237   238   239   240   241   242