Page 231 - Büyük İslam Akaidi

BÜYÜK İSLAM AKAİDİ

223
2- Küfr-i İnâdî (veya İnkârî): Kâinatın yaratıcısı ve yöneticisinin (tek
sahibinin) Allah Teâlâ olduğunu bildiği halde, inat ve inkârından dolayı iman
etmeyen kişinin küfrüdür. Firavun’un küfrü gibi. Makamını kaybetmekten
139
korkan Herakliyus’un küfrü de böyledir. 140

3- Küfr-i Cuhûd: Allah Teâlâ’yı bildiği halde inkâr etmektir. İblis’in küfrü
gibi. 141

4- Küfr-i Nifakî: İman esaslarına diliyle inandığını söylediği halde kalbiyle
inanıp tasdik etmeyen münafığın küfrüdür. 142

5- Hükmî Küfür: Allah’ı ve peygamberi yalanlayıp alay eden söz ve işleri
yapanın küfrü gibi. 143

İNSANIN KÂFİR OLMASI İÇİN HANGİ ŞARTLAR GEREKİR?
İslam âlimleri dinden çıkaran sözlerin insanı küfre ve inkâra götürmesi
için aşağıdaki şartların oluşmasını gerekli görmüşlerdir, şöyle ki;
1- Kullanılan ifadenin küfrü gerektirdiğinde İslam âlimlerinin ittifak
etmiş (görüş birliğine varmış) olmaları gerekir.
Bunlar da genellikle zarûrât-ı diniyye’den (iman esasları ve İslam’ın şartları
gibi farzları veya haramlardan domuz eti, zina ve içki gibi haramların) birini
inkâr etmeyi, kabul etmemeyi, hakaret etmeyi, alaya almayı, hafife almayı ve
beğenmemeyi ifade eden sözlerdir.

139-Kasas, 28/38.
140-Buhari, Bed’ül-Vahy, 6.
141-Cüveynî, el-Akîdetü’n-Nizâmiyye, s. 85.
142-İbn Manzûr, Lisânu’l-Arab, c. 3, s. 273.
143-Şerafettin Gölcük-Süleyman Toprak, Kelam, s. 112.