Page 140 - Büyük İslam Akaidi

BÜYÜK İSLAM AKAİDİ

132
C- İmamiyye (Ca’feriyye): Hz. Ali (r.a.) ve Hz. Hüseyin’in soyundan gelen
on iki imama inanma, hem iman esaslarından birini ve hem de mezhebin temel
görüşünü teşkil eder. Bunlara 12 imamcı ekol=(isnâ-aşeriyye) de denir. İnanç
ve fıkıhta Ca’fer es-Sâdık’ın görüşlerini esas aldıkları için “Ca’feriyye” adıyla da
anılırlar.
Bunlar Hz. Ali (r.a.)’nin halifeliğinin nass (kesin hüküm, âyet ve sahih
hadis) ile sabit olduğunu iddia eden, Hz. Ebû Bekir, Hz. Ömer ve Hz. Osman (r.
anhüm)’ın halifeliklerini kabul etmeyen, Hz. Ali (r.a.)’ye biat etmeyen sahabelere
karşı tavır almak ve onlara tân etmekle (onları kınamak, sövmek) bilinen
kimselerdir. Ehl-i Beyit yolu ile rivâyet olunmayan hiçbir hadis-i şerif’i dikkate
almazlar.
İmâmiyye, bilimsel tartışmalara katılmayışı, izlemiş olduğu uzlaşmaz
tutumu ve sahip olduğu itikadî görüşleri sebebiyle Ehl-i Sünnet âlimlerince
eleştirilmiştir. 61
Ancak iman esasları, namaz, oruç, zekât, hac, içki, kumar, zina gibi İslam’ın
kesin hükümleri üzerinde, Müslümanların çoğunluğu ile görüş birliğinde olan
mutedil Şîa, hiçbir zaman tekfir (kâfir saymak) edilmemiştir.
Bunlarda imanların on iki olduğuna inanmak gerekir. Küçük yaşta
kaybolan on ikinci imam, Muhammed el-Mehdî’nin kurtarıcı (mehdî) olarak
geleceğine inanmaktadırlar.
İmâmiyye’ye göre imamet Hz. Ali (r.a.) ile başlar, oğlu Hasan’dan sonra
Hüseyin’e, ondan sonra da babadan oğla geçerek on iki imamla tamamlanmış olur.

61-Geniş bilgi için bkz. TDVİ. A. Şîa md; Mustafa Öz, Ca’fer es-Sâdık Md; Komisyon ilmi-hal, I, s. 29-31,
Kelâm İlmi, İst., 1981, s. 218, Bekir Toplaoğlu.