Page 363 - Büyük İslam Akaidi

BÜYÜK İSLAM AKAİDİ

355
Daha geniş bilgi için (bk. Hasan Karakaya, İslam Akâidi, s. 804, Beka
Yayıncılık). َ َّ َ
ُ ْ
ناطيشلا
ŞEYTAN ( )
Şeytan gözle görülmeyen, varlığı kesin olan, azgınlık ve kötülükte çok aşırı
giden, kibirli, âsi ve daima insanları saptırmaya çalışan cinlere (ruhânî varlıklara)
denir.
Şeytan kelimesi (çoğulu şeyâtîn) “hayırdan ve rahmetten uzaklaşmış
yaratık; yanıp helâk olmuş varlık” demektir. 284
Kur’an’da şeytan tekil olarak 70 defa, şeyâtîn 18 defa, Kur’an’daki diğer adı
olan İblis ise 11 defa zikredilmektedir. 285
Kur’an’da, ilk şeytandan İblis diye söz edilir. Onun azmış, Rabbinin emrine
isyân ederek sapıklığa düşmüş cinlerden olduğu bildirilir. “İblis cinlerdendi,
Rabbinin emrinden dışarı çıktı.” 286
Şeytan cinlerden olup şerrin, kötülüğün ve sapıklığın temsilcisidir. Allah
Teâlâ, Hz. Âdem aleyhis-selam’a secde etmesini emrettiği zaman şeytanların
babası olan İblis, kendisinin ateşten, Âdem’in ise topraktan yaratıldığını söyleyerek
Allah’a isyân etti. Kendisini Âdem’den üstün görmesi nedeniyle gurura kapıldı ve
kâfirlerden oldu. 287
İblis ve onun neslinden gelen şeytanlar Allah’ın rahmetinden kovulmuş ve
kendilerine insanları doğru yoldan ayırmak ve kötülüğe sevk etmek için kıyamete
kadar süre verilmiştir. 288

284-Râgıp el-İsfahanî, el-Müfredât “ştn” md; Lisânü’l-Arap “ştn” md.
285-Dini Kavramlar Sözlüğü, s. 620, Heyet.
286-Kehf, 18/50.
287-Bakara, 2/34.
288-Prof. Dr. Hamdi Döndüren, a.g.e., s. 132.