Page 255 - Büyük İslam Akaidi

BÜYÜK İSLAM AKAİDİ

247
Şirk = Bir şeyi ortak yapmak, ortak kabul etmek ve ortaklık demektir.
Allah Teâlâ’nın ilahlığına ortak kabul etmek anlamındaki şirk’in muhtevası
(içeriği) Kur’an-ı Kerim’de “küf”=denk, “küfüv”=benzer, “misl”=eş, benzer,
“velî”=dost, “vâlî”=efendi, “nid”=özünde benzeri, “şefî”=şefaatçi ve “şehîd”=
yardımcı, lehte şâhitlik yapan kelimeleriyle ifade buyrulmuştur. 1
Şerik de ortak demektir. Çoğulu ise Şürekâ’dır. Müşrik şirk koşan kişidir.
Âlimlerimizin ifadeleriyle şirk’i şöyle tanımlayabiliriz:
a) Yüce Allah’ın (hâşâ=asla olamaz ve şirkten Allah’a sığınırız) varlığında,
birliğinde, ilahlığında, yaratıcılığında, Rabblığında, isim, sıfat ve fiillerinde;
b) Kendisine ibadet ve itaatte, ezelî ve ebedî olduğunda, her şeydeki mutlak
hâkimiyetinde, Samed’liğinde, ilminde ve gücünde;
c) Haram ve helalleri (dinî konulardaki serbestlik ve yasaklar) tayin etmede,
rızıklandırıcılığında, kurtarıcılığına sığınmada;
d) Başka varlıkları O’na denk tutmada veya Allah’ın rızasını değil de
başkalarının hoşnutluğunu kazanmaya çalışmakta; eşi, dengi, benzeri ve ortağı
bulunduğunu sözle veya davranışla isteyerek kabul etmektir. 2
Şüphesiz ki Allah Teâlâ’ya şirk koşmak (ve inkâr etmek) günahların en
büyüğüdür. 3

1-(M. F. Abdülbâkî, el-Mu’cem; Lisânü’l-Arab; Râgıb el-İsfahânî, el-Müfredât; “şirk”, “kü-füv”, “msl”, “vly”,
“ndd”, “şf’”, “şhd” Md.leri)
2-Bkz. Feyzü’l-Furkan, s. 93, H. T. Feyizli; Ö. N. Bilmen Tefsiri, 2/602; Diyanet İlmihali, c. 1, s. 78, Heyet.
3-Buhari, Edeb, 6; Müslim, İman, 38.