Page 351 - Büyük İslam Akaidi
P. 351

BÜYÜK İSLAM AKAİDİ









                                                                                   343
                  4- CENNET MELEKLERİ: Bunlar cennet kapılarında mü’minleri
            selamlayarak, müjdeleyerek karşılarlar ve cennette onlara hizmet ederler. Cennetin
            bütün  işleri  ve  güzellikleri  ile  meşgul  olurlar.  Başkanlarının  adı  Rıdvan’dır.
            Sayılarını Allah Teâlâ bilir. Kur’an-ı Kerim’de bunlarla ilgili şöyle buyrulmuştur:
                  “Rablerine karşı gelmekten sakınanlar ise, bölük bölük cennete sevk
            edilecekler, oraya varıp da kapıları açıldığında bekçileri onlara: Selam size!
            Tertemiz geldiniz. Artık ebedî kalmak üzere girin buraya, derler.” 187


                  5- CEHENNEM MELEKLERİ: Bunlara cehennem idareciler veya
            zebânî=zâbıtalar denir. Sayıları ondokuz olup  başkanları ise Mâlik’tir. 188
                  Dünya’da Allah Teâlâ’ya inanmayan, iman esaslarını kabul etmeyen, O’nun
            elçisini yalanlayan kâfir ve münâfıkları cazalandırmak ve onlara işkence etmekle
            cehennem melekleri görevlidirler. Bunlar iri gövdeli ve çok sert huyludurlar
            buyrulmuştur. 189

                  6- HÂRÛT ve MÂRÛT: Bu melekler insanlara imtihan için
            gönderilmişlerdir. İnsanlara bir şey öğretirken “sihir yaparak kâfir olmayın” diye
            uyarmışlardır. Sihir, bedenlere ve ruhlara tesir eden, insanı hasta eden, öldüren,
            karı ile kocanın arasını açan, yazı, dua ve efsunlardır ki, bütün müctehidlerce
                              190
            kesinlikle haramdır.  İslam âlimleri, Hârût ve Mârût’la ilgili rivâyetlerin
            hepsinin de uydurma olduğunu söylemişlerdir. 191





















            187-Zümer, 39/73; bk. Fussit, 41/30-32; Ra’d, 13/23-24.
            188-Müddessîr, 74/30.
            189-et-Tahrîm, 66/6; ez-Zuhruf, 43/77.
            190-bk. fazla bilgi için bu kitabın sihir=büyü konusu, s. 524ve Bakara, 2/102 Tefsiri.
            191-Kürşat Demirci, DİA, “Hârût ve Mârût mad., c. XVI, s. 263.
   346   347   348   349   350   351   352   353   354   355   356